مردی ۲۹ ساله هستم که به مدت چهار سال، پیش از ازدواجم با خانمی رابطه داشتم. او اولین جنس مخالفی بود که وارد زندگی ام شده بود و با وی روابط عاطفی عمیقی داشتم ( البته به دلیل دوری و بعد مسافت محل تحصیل با زندگی ام، او را خیلی کم می دیدم و بیشتر رابطه ما تلفنی بود و من هیج گونه رابطه جنسی با ایشان نداشتم ). نهایتا وقتی برای ازدواج اقدام کردم، با مخالفت شدید خانواده ام روبرو شدم و از ازدواج با ایشان صرف نظر کردم. این منصرف شدن به دلایلی بود که نمی دانم چقدر منطقی و معقول بودند. آن خانم پس از این قضیه، ازدواج کردند که این ازدواج همزمان با مراحل فارغ التحصیلی و کارهای پایانه نامه ام بود. به هر حال فشارهای مضاعف باعث شد که من دچارافسردگی شوم و وارد رابطه دیگری شوم که این رابطه به ازدواج ختم شد و اکنون دو سال ازاین ازدواج می گذرد. حاصل آن فرزند پسری است که به شدت به او علاقمند هستم. اما مشکل من این است که علاقه عاطفی و کشش جنسی  نسبت به همسرم ندارم، با این که ایشان بسیار شریف هستند. از طرف دیگر هنوز سودای عشق نافرجام در ذهنم هست که بسیار آزارم می دهد. در دوران دانشجویی و جوانی نیز میل جنسی زیادی داشتم و به برقرای رابطه با دختران علاقه مند بودم که هیچ وقت در آن باره موفق نشدم واین برای من تبدیل به یک عقده شده است. احساس می کنم هنوز این تمایل نابه جا وجود دارد با این که می دانم اشتباه است. لطفا مرا راهنمایی کنید؛ در وهله نخست برای این که همسرم را دوست داشته باشم و پس از آن برای این که وارد روابط ناسالم دیگری نشوم.